એક હંસો આવ્યો જગ્પુરમાં

(રાગ: માં અંબા તે રમવા નીસર્યા દેવી અન્નપુર્ણા)

હરે..એક હંસો આવ્યો જગપુરમાં પેઠો પુગદલમાં 

હે....એને લાગી જગતની લહેરી....હંસો આવ્યો જગપુરમાં

હરે...કામકાજ મોહરાજ મિત્રો બન્યા...આવ્યો જગપુરમાં

હે...એને તૃષ્ણા વળગી પટરાણી.....હંસો આવ્યો જગપુરમાં

હરે...આશા સાસુની ઓથમાં...આવ્યો જગપુરમાં

હે....એને અંતરમાં પ્રગતિ હોળી....હંસો આવ્યો જગપુરમાં

હરે...એતો ભાન ભૂલ્યો પોતાતણું ...આવ્યો જગપુરમાં

હે...એતો બન્યો તન તરીયાનો બેલ....હંસો આવ્યો જગપુરમાં

હરે...પરહિતકારી સંત જો મળે ...આવ્યો જગપુરમાં

હે...ચુંથારામ જીવનનો લાવે અંત....હંસો આવ્યો જગપુરમાં

એક જડ ચેતનની ગ્રંથી

(એક દિલ્હીના દરવાજે - તંબોળી વેચે પાન રાયજાદા)

એક જડ ચેતનની ગ્રંથી - પકડાયો જુનો જોગી રામલીલા 

એને જડમાં પ્રીતિ જાગી - નિજસ્વરૂપ ભૂલ્યો હરામી રામલીલા

એને સંતો બહું સમજાવે - મુરખાને ભાન ના આવે રામલીલા

એને કર્મો આડાં આવે - એને માયા મોહ ઉપજાવે રામલીલા

એને દેહમાં હું પદ આવે - એને આત્મા નહીં સમજાયે રામલીલા

એના સુક્ષ્મના વિચારો - તેને તે બંધનનો ભારો રામલીલા

તેને સદગુરુ પુરા મળે - ચુંથારામ કિસ્મત ફળે રામલીલા

એક સંત પુરુષ જગ માંહે

(એક દિલ્હીના દરવાજે - તંબોળી વેચે પાન રાયજાદા)

એક સંત પુરુષ જગ માંહે - માયાની ગાંઠ છોડાવે બોધ તાજા

અમૃતની વૃષ્ટિ થાયે - મનડાંનો મેલ ધોવાયે બોધ તાજા

બધી કામના છોડાવે - નિષ્કામી જીવ બનાવે બોધ તાજા

તત્વ જ્ઞાનથી સમજાવે - ભવ બંધનથી છોડાવે બોધ તાજા 

કર્મોનો મર્મ બતાવે - પછી નીડર બનાવે બોધ તાજા

અધિકારી સંતો આવે - ગર્ભવાસથી છોડાવે બોધ તાજા

આશા તૃષ્ણાને ત્યાગે - ચુંથારામ આનદ લાવે બોધ તાજા 

આશા તૃષ્ણાનો પાર ના આવે

(રાગ: ભજન કરો તાણ ભે મારી જાવે રામ રૂદિયામાં.......)

આશા તૃષ્ણાનો પાર ના આવે દરિયો તોલ્યો કેમ જાય.....

સદગુરુ...દરિયો તોલ્યો કેમ જાય...હું તો ભજન કરું ગુરુ તારાં

રાગ દ્વેષ ઈર્ષા ભાન ભુલાવે સંસાર ભ્રમણા થાય.......

સદગુરુ......સંસાર ભ્રમણા થાય......હું તો ભજન કરું ગુરુ તારાં

સંસાર સળગતી હોળીના જેવો સુખ દુઃખનો નહીં પાર....

સદગુરુ....સુખ દુઃખનો નહીં પાર...હું તો ભજન કરું ગુરુ તારાં

આશા તૃષ્ણાનો ઊંડો ઊંડો ખાડો કરોડે ના રે પુરાય....

સદગુરુ....કરોડે ના રે પુરાય.....હું તો ભજન કરું ગુરુ તારાં

સંકલ્પ વિકલ્પથી રહિત થયા વિણ ચુંથારામ નહીં સમજાય.....

સદગુરુ....ચુંથારામ નહીં સમજાય......હું તો ભજન કરું ગુરુ તારાં

વાસના છે દુઃખકારી જગતમાં

(રાગ: સાસરીએ નહીં જાઉં મા મને મહીયરીયાં ઘણાં વાહલાં)

વાસના છે દુઃખકારી જગતમાં વાસના છે દુઃખકારી

વિષયી જાળમાં માનવો ફસાયો 

નીકળવાની નહીં બારી જગતમાં વાસના છે દુઃખકારી

વિષયીજનોથી વેગળા રે રહેજ્યો

ચિત્રમાં ચૂક પાડનારી જગતમાં વાસના છે દુઃખકારી

પોતાનો ઉદ્ધાર પોતે જ કરવો 

ગુરુ શિક્ષા ઉર ધારી જગતમાં વાસના છે દુઃખકારી

આત્મ વિચારમાં લીન થઇ રહેવું 

વૈરાગે મનડાને વારી જગતમાં વાસના છે દુઃખકારી

અજ્ઞાનને લીધે અહંકાર બને છે

મારા તારાની ભૂલ ભારી જગતમાં વાસના છે દુઃખકારી

વિવેક વિચારના ઘરુડે આવી 

તૃષ્ણા સમર્પણ હારી જગતમાં વાસના છે દુઃખકારી

ઓમકાર બ્રહ્મનું ચિંતન કરીને 

ચુંથારામ ગુરુગમ ન્યારી જગતમાં વાસના છે દુઃખકારી

જ્ઞાની આડંબર ના કરે

(રાગ: સંગી વિનાની શી વાતડી - તાળાં ખોલી શું કરીએ)

જ્ઞાની આડંબર ના કરે - સહજ ભાવે ઉદાસી 

વાડા ઘેટાં-બકરાં તણા - જ્ઞાની સ્વયં પ્રકાશી 

કપુતનો સંગ થોડોય રગડે 

સંતપુરુષનો ઉપદેશ બગડે

દૂધમાં છાશનો છાંટો પડે - થાય દૂધની ખરાબી 

ભ્રાંતિ મટે તે છાનું કેમ રહે - આવે અમૃત વાણી 

મારા તારની અગ્નિમાં સળગે 

બીજાની અગ્નિ કેમ કરીને બુઝાવે 

ગુણ પ્રગટ્યા વિના જાણવું - જેવાં ઝાકળનાં મોતી

ક્ષણમાં ભાગી જાય ચુંથારામ એ તો જનમના રોગી  

જ્ઞાની ઇન્દ્રિય વગરનું સુખ અનુભવી રહ્યા રે

(રાગ: પેલા ચિયાના પગે મારું ઝાંઝર રે)

જ્ઞાની ઇન્દ્રિય વગરનું સુખ અનુભવી રહ્યા રે 

અજ્ઞાની ઇન્દ્રિયોના સુખમાં ડૂબી ડૂબી રહ્યા રે 

જ્ઞાની આખું જગત આત્મા રૂપે જોઈ રહ્યા રે 

અજ્ઞાની આખું જગત રાગ દ્વેષ રૂપે જોઈ રહ્યા રે 

જ્ઞાની પ્રાપ્ત થયેલ વસ્તુમાં સંતોષ માને છે રે 

અજ્ઞાની ઈર્ષા તૃષ્ણા લોભથી હેરાન થાય છે રે

જ્ઞાની આત્મા તીર્થ જ્ઞાન જળમાં સ્નાન કરે રે 

ચુંથારામ મોક્ષ સુખને જ્ઞાનીઓ જ જાણી શકે રે 

જાણી લ્યો આ હળાહર કળીયુગમાં રે

(રાગ: દ્વારિકાથી પ્રભુ આવિયા રે )

જાણી લ્યો આ હળાહર કળીયુગમાં રે 

ભક્તિ ભવસાગર તરવાનો ઉપાય છે......જાણી લ્યો આ........

નામના નિશાન જેને મળી ગયા રે 

સદગુરુ તારણહાર મારા વા'લા......જાણી લ્યો આ........

નામ ભણ્યો તે સર્વ ભણ્યો રે 

સકલ શાસ્ત્ર ને ચાર વેદ મારા વા'લા......જાણી લ્યો આ........

નામ મળે ગુરુ ઘાટથી રે 

સંતો તણો ઉપકાર મારા વા'લા......જાણી લ્યો આ........

નામ સમોવડ કોઈ નહીં રે 

નામે તર્યા પાષાણ મારા વા'લા......જાણી લ્યો આ........ 

નામ અનામમાં જઈ ભળે રે 

ચુંથારામ નામે તદાકાર મારા વા'લા......જાણી લ્યો આ........

વિષયોમાં પ્રેમ જીવનનું એ બંધન મોટું

(રાગ: કન્યા છે કાચની પુતળી રે કન્યા બાળ કુંવારી)

વિષયોમાં પ્રેમ જીવનનું એ બંધન મોટું

વિષયોનું મનમાંથી મૂળ કાઢો રે ત્યારે મોક્ષ કહેવાય

નિર્મળ સ્વચ્છ શરીર દિવ્ય હોય 

પવિત્ર કર્યોમાં પ્રવૃત્ત રહે ત્યારે મોક્ષ કહેવાય 

મનની વાસનાઓથી સંસાર બને છે 

જ્ઞાનાગ્નિથી વાસના બળે રે ત્યારે મોક્ષ કહેવાય 

સંસારિક ભોગો મિથ્યા કરી માને 

સાચી શાંતિ જયારે ચિત્ત ધારે રે ત્યારે મોક્ષ કહેવાય 

હ્રદયમાં આત્મ દેવનું ચિંતન કરવું 

ચુંથારામ સ્વરૂપે બની રહેવું રે ત્યારે મોક્ષ કહેવાય 

દેહનગરના દરવાજા

 (રાગ: ચિયાની બૈયરને હાથે મારી વીંટી રે)

દેહનગરના દરવાજા - દ્વારે દ્વારે તમાશા....જગની બાજી માંડી રે 

દરવાજાના ફજેતા.....જગની બાજી માંડી રે 

પાંચ કિલ્લા બંધાણા - ચાર ચૌટા ચિતરાણા....જગની બાજી માંડી રે 

મનવો જોકર લાલ સર....જગની બાજી માંડી રે 

ચાર-પાંચ ફેરિયા લુંટી ખાય - ચાર ચૌદશીયા તાણી જાય....જગની બાજી માંડી રે 

કાસલીયાં મોહનજી કારભાર....જગની બાજી માંડી રે 

સંત તણું શરણું જો સહાય - સદગુરુને શરણે જાય....જગની બાજી માંડી રે 

ચુંથારામ લળી લળી લાગે પાય....જગની બાજી માંડી રે