(રાગ: મનોડી ને લહેરુ લાગ્યું)
એકમાં અનેક જોયા
નામમાં અનામી રે......મનોડી ને લહેરુ લાગ્યું
નિજરૂપે આત્મા
ગુરુજી જણાયો રે......મનોડી ને લહેરુ લાગ્યું
કદ ને આકાર નહીં
નીરકારે જોયો રે......મનોડી ને લહેરુ લાગ્યું
રૂપ-ગુણ-નામ નહીં
અઘાટે સમજાયો રે......મનોડી ને લહેરુ લાગ્યું
ઠંડો કે ગરમ નહીં
સુર્સ્તે સમાયો રે......મનોડી ને લહેરુ લાગ્યું
દુર કે નજીક નહીં
અનુભવે જાણ્યું રે......મનોડી ને લહેરુ લાગ્યું
ગુરુજીના ઘાટે રહી
ચુંથારામે જાણ્યો રે......મનોડી ને લહેરુ લાગ્યું
(રાગ: આવડા અહુંડા શું ઉઠયા મારા વેવાઈઓ)
હમેશા પ્રભુ પ્રયત્ન વધે તેવો પ્રેમ જોઈએ રે
હૈયે જ્ઞાન બુદ્ધિ પામે વિચાર એવા જોઈએ રે
ત્યાગ-વૈરાગ્યનો વિકાસ થાય - એવો સંગો મળી જો જાય
માયા રૂપી જવર સૌને લાગુ પડ્યો રે - હમેશા પ્રભુ પ્રયત્ન વધે........
વિષય સુખનું અથાણું ખાય - તેથી ભાવ તો વધી જાય
જેમ બને તેમ માયાવી જનથી વેગળા રહેવું રે - હમેશા પ્રભુ પ્રયત્ન વધે........
સંગનો રંગ લાગી જાય - કેસંગથી તો મહામુની ફસાય
સામાન્ય સાધક તો ચુંથારામ કેમ બચે રે - હમેશા પ્રભુ પ્રયત્ન વધે........
(રાગ: મારો હંસલો નાનો ને દેવળ જુનું તો થયું)
ચાલ્યું તો ગયું રે જીવન ચાલ્યું તો ગયું
વૈભવ ભોગોના વિલાસે જીવન ચાલ્યું તો ગયું
માયા મોહ મદિરા પીને ભાન ભૂલી રખડ્યો રે
કુટુંબ પરિવારને માટે દુ:ખ ના સહ્યું - વૈભવ ભોગોના વિલાસે......
જમની જમાની ભૂલ્યો, ભૂલ્યો નિજ રૂપને રે
મનની વિટંબણાનું વમળ તો થયું - વૈભવ ભોગોના વિલાસે......
માયા બેડીમાં પટકાયો, તૃષ્ણા ફાંસી એ લટક્યો
અંત સમયમાં ચુંથારામ ભાન તો થયું - વૈભવ ભોગોના વિલાસે......
(કાળી તારી કામળી લઇજા લઇજા શું કરું રે બંસીવાલા)
હંસારાજા રે અમે હંસારાજા
અમરાપુરી ધામના મોટા મહારાજા અમે હંસારાજા
અગ્નિથી બળાય ના અમે હંસારાજા
પવન તાણી ના શકે - પાણીથી પલાળાય ના અમે હંસારાજા
શસ્ત્રોથી છેદાય ના અમે હંસારાજા
વાણીથી વર્ણાય નહીં - બુદ્ધિથી વરતાય ના અમે હંસારાજા
કદ આકાર વિના અમે હંસારાજા
ચુંથારામ નામ નહીં - નામમાં અનામ અમે હંસારાજા
(રાગ: માં અંબા તે રમવા નીસર્યા દેવી અન્નપુર્ણા)
હરે..એક હંસો આવ્યો જગપુરમાં પેઠો પુગદલમાં
હે....એને લાગી જગતની લહેરી....હંસો આવ્યો જગપુરમાં
હરે...કામકાજ મોહરાજ મિત્રો બન્યા...આવ્યો જગપુરમાં
હે...એને તૃષ્ણા વળગી પટરાણી.....હંસો આવ્યો જગપુરમાં
હરે...આશા સાસુની ઓથમાં...આવ્યો જગપુરમાં
હે....એને અંતરમાં પ્રગતિ હોળી....હંસો આવ્યો જગપુરમાં
હરે...એતો ભાન ભૂલ્યો પોતાતણું ...આવ્યો જગપુરમાં
હે...એતો બન્યો તન તરીયાનો બેલ....હંસો આવ્યો જગપુરમાં
હરે...પરહિતકારી સંત જો મળે ...આવ્યો જગપુરમાં
હે...ચુંથારામ જીવનનો લાવે અંત....હંસો આવ્યો જગપુરમાં
(એક દિલ્હીના દરવાજે - તંબોળી વેચે પાન રાયજાદા)
એક જડ ચેતનની ગ્રંથી - પકડાયો જુનો જોગી રામલીલા
એને જડમાં પ્રીતિ જાગી - નિજસ્વરૂપ ભૂલ્યો હરામી રામલીલા
એને સંતો બહું સમજાવે - મુરખાને ભાન ના આવે રામલીલા
એને કર્મો આડાં આવે - એને માયા મોહ ઉપજાવે રામલીલા
એને દેહમાં હું પદ આવે - એને આત્મા નહીં સમજાયે રામલીલા
એના સુક્ષ્મના વિચારો - તેને તે બંધનનો ભારો રામલીલા
તેને સદગુરુ પુરા મળે - ચુંથારામ કિસ્મત ફળે રામલીલા
(એક દિલ્હીના દરવાજે - તંબોળી વેચે પાન રાયજાદા)
એક સંત પુરુષ જગ માંહે - માયાની ગાંઠ છોડાવે બોધ તાજા
અમૃતની વૃષ્ટિ થાયે - મનડાંનો મેલ ધોવાયે બોધ તાજા
બધી કામના છોડાવે - નિષ્કામી જીવ બનાવે બોધ તાજા
તત્વ જ્ઞાનથી સમજાવે - ભવ બંધનથી છોડાવે બોધ તાજા
કર્મોનો મર્મ બતાવે - પછી નીડર બનાવે બોધ તાજા
અધિકારી સંતો આવે - ગર્ભવાસથી છોડાવે બોધ તાજા
આશા તૃષ્ણાને ત્યાગે - ચુંથારામ આનદ લાવે બોધ તાજા
(રાગ: ભજન કરો તાણ ભે મારી જાવે રામ રૂદિયામાં.......)
આશા તૃષ્ણાનો પાર ના આવે દરિયો તોલ્યો કેમ જાય.....
સદગુરુ...દરિયો તોલ્યો કેમ જાય...હું તો ભજન કરું ગુરુ તારાં
રાગ દ્વેષ ઈર્ષા ભાન ભુલાવે સંસાર ભ્રમણા થાય.......
સદગુરુ......સંસાર ભ્રમણા થાય......હું તો ભજન કરું ગુરુ તારાં
સંસાર સળગતી હોળીના જેવો સુખ દુઃખનો નહીં પાર....
સદગુરુ....સુખ દુઃખનો નહીં પાર...હું તો ભજન કરું ગુરુ તારાં
આશા તૃષ્ણાનો ઊંડો ઊંડો ખાડો કરોડે ના રે પુરાય....
સદગુરુ....કરોડે ના રે પુરાય.....હું તો ભજન કરું ગુરુ તારાં
સંકલ્પ વિકલ્પથી રહિત થયા વિણ ચુંથારામ નહીં સમજાય.....
સદગુરુ....ચુંથારામ નહીં સમજાય......હું તો ભજન કરું ગુરુ તારાં
(રાગ: સાસરીએ નહીં જાઉં મા મને મહીયરીયાં ઘણાં વાહલાં)
વાસના છે દુઃખકારી જગતમાં વાસના છે દુઃખકારી
વિષયી જાળમાં માનવો ફસાયો
નીકળવાની નહીં બારી જગતમાં વાસના છે દુઃખકારી
વિષયીજનોથી વેગળા રે રહેજ્યો
ચિત્રમાં ચૂક પાડનારી જગતમાં વાસના છે દુઃખકારી
પોતાનો ઉદ્ધાર પોતે જ કરવો
ગુરુ શિક્ષા ઉર ધારી જગતમાં વાસના છે દુઃખકારી
આત્મ વિચારમાં લીન થઇ રહેવું
વૈરાગે મનડાને વારી જગતમાં વાસના છે દુઃખકારી
અજ્ઞાનને લીધે અહંકાર બને છે
મારા તારાની ભૂલ ભારી જગતમાં વાસના છે દુઃખકારી
વિવેક વિચારના ઘરુડે આવી
તૃષ્ણા સમર્પણ હારી જગતમાં વાસના છે દુઃખકારી
ઓમકાર બ્રહ્મનું ચિંતન કરીને
ચુંથારામ ગુરુગમ ન્યારી જગતમાં વાસના છે દુઃખકારી
(રાગ: સંગી વિનાની શી વાતડી - તાળાં ખોલી શું કરીએ)
જ્ઞાની આડંબર ના કરે - સહજ ભાવે ઉદાસી
વાડા ઘેટાં-બકરાં તણા - જ્ઞાની સ્વયં પ્રકાશી
કપુતનો સંગ થોડોય રગડે
સંતપુરુષનો ઉપદેશ બગડે
દૂધમાં છાશનો છાંટો પડે - થાય દૂધની ખરાબી
ભ્રાંતિ મટે તે છાનું કેમ રહે - આવે અમૃત વાણી
મારા તારની અગ્નિમાં સળગે
બીજાની અગ્નિ કેમ કરીને બુઝાવે
ગુણ પ્રગટ્યા વિના જાણવું - જેવાં ઝાકળનાં મોતી
ક્ષણમાં ભાગી જાય ચુંથારામ એ તો જનમના રોગી
