પોતે પોતાની પિછાણ કર્યા વિના આયુષ્ય એળે જાય
અરે રે જીવ આયુષ્ય એળે જાય
ઘડી પલકની ખબર નહીં કે ક્યારે તેડુ થાય
સર્પ મુખમાં મેડક બોલે, માખી પકડવા ત્રાટક જોડે
અણધાર્યો જ્યાં પડે તબાકો ધાર્યું ધૂળ થઇ જાય
અરે રે જીવ ધાર્યું ધૂળ થઇ જાય
ઘડી પલકની ખબર નહીં કે ક્યારે તેડુ થાય
વગર ભણે વાદીની વિદ્યા, મણી ખોરંતા ફણીધર ભેટ્યા
ભોરીંગ રાફડે પગ રોપ્યા તો ઊંધુ ચત્તુ થઇ જાય
અરે રે જીવ ઊંધુ ચત્તુ થઇ જાય
ઘડી પલકની ખબર નહીં કે ક્યારે તેડુ થાય
આત્મરામ રસાયણ ગોળી, પચ્યા વિણ સૌ વાત અધુરી
ચુંથારામ સદ્ગુરૂગમ હોય તો પાર બેડો થઇ જાય
અરે રે જીવ પાર બેડો થઇ જાય
ઘડી પલકની ખબર નહીં કે ક્યારે તેડુ થાય
No comments:
Post a Comment