(ગોળ થોડો રે ચિયાભાઈ અમને શીદ તેડ્યાં'તાં)
અમે સતસંગ વીણવા ગ્યાંતાં અમને આશા ઓળખી ગઈ
પેલા દરમાં ચારુ ચાર - તેનો કોઈ નથી રખવાળ - અમને આશા ઓળખી ગઈ
મોકલ્યા મોહજી લોભજી સુત - સાથે તૃષ્ણા તનીયા રૂપ - અમને આશા ઓળખી ગઈ
લીધો કર્મ કોદાળો હાથ - રાફડો ખોદી ભરવી બાથ - અમને આશા ઓળખી ગઈ
આ તો દિશે કાળો નાગ - નાસી જવાનો નહીં મળે લાગ - અમને આશા ઓળખી ગઈ
આશા ભુખાવળી ચુડેલ - નાખે જનમ જનમની જેલ - અમને આશા ઓળખી ગઈ
સંતો સમજાવે છે બહુ - ચુંથારામ છોડો એ શંખણી વહુ - અમને આશા ઓળખી ગઈ
(રાગ: ઊંચી સ્વરૂપ કેરી જ્યોત મદિર .........)
મન તો વાયુથી બળવાન ચિત્તમાં ચેતો ચિત્તમાં...વૈરાગે મન વશ થાય છે
ચંચળ ગતિથી ભૂલે ભાન ચિત્તમાં ચેતો ચિત્તમાં...વૈરાગે મન વશ થાય છે
ઘડી ઘડીમાં ભોગો ભોગવવામાં લલચાય છે
ઘડીકમાં જંગલમાં નાસી જાય ચિત્તમાં ચેતો ચિત્તમાં...વૈરાગે મન વશ થાય છે
ઘડીકમાં ઘર સંસારના સુખોમાં લલચાય છે
ઘડીકમાં સતસંગની ઈચ્છા થાય ચિત્તમાં ચેતો ચિત્તમાં...વૈરાગે મન વશ થાય છે
ઘડીકમાં તો મોજ મજાના સાધનો મેળવાય છે
સંકલ્પ વિકલ્પમાં દોડી જાય ચિત્તમાં ચેતો ચિત્તમાં...વૈરાગે મન વશ થાય છે
ગુરુ સ્મરણમાં રહી ને જે કઈ પ્રભુ સમરણ થાય છે
ચુંથારામ સ્વરૂપે મનડું વાર ચિત્તમાં ચેતો ચિત્તમાં...વૈરાગે મન વશ થાય છે
(રાગ: કાન હજુની મોરલી રે ગોવાળીલાલ )
આ દેહ તો કંપણ જેવી રે તોલનારો તોલે છે
ભલે મણ કે સો મણ તોલો રે કંપણ ક્યાં બોલે છે
હોય વધતું કે ઓછું રે કંપણને નહીં પાપ લાગે
દેહ હુકમ બજાવે રે પાપી તોલનારો છે
આ દેહનો ચલાવનારો રે માંહ્યલો મલકે છે
તેની કરો તપાસણી રે તેની શી ખામી છે
ચુંથારામ પોતાને પરખો રે જનમની આંટી છે
(રાગ: મનોડી ને લહેરુ લાગ્યું)
એકમાં અનેક જોયા
નામમાં અનામી રે......મનોડી ને લહેરુ લાગ્યું
નિજરૂપે આત્મા
ગુરુજી જણાયો રે......મનોડી ને લહેરુ લાગ્યું
કદ ને આકાર નહીં
નીરકારે જોયો રે......મનોડી ને લહેરુ લાગ્યું
રૂપ-ગુણ-નામ નહીં
અઘાટે સમજાયો રે......મનોડી ને લહેરુ લાગ્યું
ઠંડો કે ગરમ નહીં
સુર્સ્તે સમાયો રે......મનોડી ને લહેરુ લાગ્યું
દુર કે નજીક નહીં
અનુભવે જાણ્યું રે......મનોડી ને લહેરુ લાગ્યું
ગુરુજીના ઘાટે રહી
ચુંથારામે જાણ્યો રે......મનોડી ને લહેરુ લાગ્યું
(રાગ: આવડા અહુંડા શું ઉઠયા મારા વેવાઈઓ)
હમેશા પ્રભુ પ્રયત્ન વધે તેવો પ્રેમ જોઈએ રે
હૈયે જ્ઞાન બુદ્ધિ પામે વિચાર એવા જોઈએ રે
ત્યાગ-વૈરાગ્યનો વિકાસ થાય - એવો સંગો મળી જો જાય
માયા રૂપી જવર સૌને લાગુ પડ્યો રે - હમેશા પ્રભુ પ્રયત્ન વધે........
વિષય સુખનું અથાણું ખાય - તેથી ભાવ તો વધી જાય
જેમ બને તેમ માયાવી જનથી વેગળા રહેવું રે - હમેશા પ્રભુ પ્રયત્ન વધે........
સંગનો રંગ લાગી જાય - કેસંગથી તો મહામુની ફસાય
સામાન્ય સાધક તો ચુંથારામ કેમ બચે રે - હમેશા પ્રભુ પ્રયત્ન વધે........
(રાગ: મારો હંસલો નાનો ને દેવળ જુનું તો થયું)
ચાલ્યું તો ગયું રે જીવન ચાલ્યું તો ગયું
વૈભવ ભોગોના વિલાસે જીવન ચાલ્યું તો ગયું
માયા મોહ મદિરા પીને ભાન ભૂલી રખડ્યો રે
કુટુંબ પરિવારને માટે દુ:ખ ના સહ્યું - વૈભવ ભોગોના વિલાસે......
જમની જમાની ભૂલ્યો, ભૂલ્યો નિજ રૂપને રે
મનની વિટંબણાનું વમળ તો થયું - વૈભવ ભોગોના વિલાસે......
માયા બેડીમાં પટકાયો, તૃષ્ણા ફાંસી એ લટક્યો
અંત સમયમાં ચુંથારામ ભાન તો થયું - વૈભવ ભોગોના વિલાસે......
(કાળી તારી કામળી લઇજા લઇજા શું કરું રે બંસીવાલા)
હંસારાજા રે અમે હંસારાજા
અમરાપુરી ધામના મોટા મહારાજા અમે હંસારાજા
અગ્નિથી બળાય ના અમે હંસારાજા
પવન તાણી ના શકે - પાણીથી પલાળાય ના અમે હંસારાજા
શસ્ત્રોથી છેદાય ના અમે હંસારાજા
વાણીથી વર્ણાય નહીં - બુદ્ધિથી વરતાય ના અમે હંસારાજા
કદ આકાર વિના અમે હંસારાજા
ચુંથારામ નામ નહીં - નામમાં અનામ અમે હંસારાજા
(રાગ: માં અંબા તે રમવા નીસર્યા દેવી અન્નપુર્ણા)
હરે..એક હંસો આવ્યો જગપુરમાં પેઠો પુગદલમાં
હે....એને લાગી જગતની લહેરી....હંસો આવ્યો જગપુરમાં
હરે...કામકાજ મોહરાજ મિત્રો બન્યા...આવ્યો જગપુરમાં
હે...એને તૃષ્ણા વળગી પટરાણી.....હંસો આવ્યો જગપુરમાં
હરે...આશા સાસુની ઓથમાં...આવ્યો જગપુરમાં
હે....એને અંતરમાં પ્રગતિ હોળી....હંસો આવ્યો જગપુરમાં
હરે...એતો ભાન ભૂલ્યો પોતાતણું ...આવ્યો જગપુરમાં
હે...એતો બન્યો તન તરીયાનો બેલ....હંસો આવ્યો જગપુરમાં
હરે...પરહિતકારી સંત જો મળે ...આવ્યો જગપુરમાં
હે...ચુંથારામ જીવનનો લાવે અંત....હંસો આવ્યો જગપુરમાં
(એક દિલ્હીના દરવાજે - તંબોળી વેચે પાન રાયજાદા)
એક જડ ચેતનની ગ્રંથી - પકડાયો જુનો જોગી રામલીલા
એને જડમાં પ્રીતિ જાગી - નિજસ્વરૂપ ભૂલ્યો હરામી રામલીલા
એને સંતો બહું સમજાવે - મુરખાને ભાન ના આવે રામલીલા
એને કર્મો આડાં આવે - એને માયા મોહ ઉપજાવે રામલીલા
એને દેહમાં હું પદ આવે - એને આત્મા નહીં સમજાયે રામલીલા
એના સુક્ષ્મના વિચારો - તેને તે બંધનનો ભારો રામલીલા
તેને સદગુરુ પુરા મળે - ચુંથારામ કિસ્મત ફળે રામલીલા
(એક દિલ્હીના દરવાજે - તંબોળી વેચે પાન રાયજાદા)
એક સંત પુરુષ જગ માંહે - માયાની ગાંઠ છોડાવે બોધ તાજા
અમૃતની વૃષ્ટિ થાયે - મનડાંનો મેલ ધોવાયે બોધ તાજા
બધી કામના છોડાવે - નિષ્કામી જીવ બનાવે બોધ તાજા
તત્વ જ્ઞાનથી સમજાવે - ભવ બંધનથી છોડાવે બોધ તાજા
કર્મોનો મર્મ બતાવે - પછી નીડર બનાવે બોધ તાજા
અધિકારી સંતો આવે - ગર્ભવાસથી છોડાવે બોધ તાજા
આશા તૃષ્ણાને ત્યાગે - ચુંથારામ આનદ લાવે બોધ તાજા
(રાગ: ભજન કરો તાણ ભે મારી જાવે રામ રૂદિયામાં.......)
આશા તૃષ્ણાનો પાર ના આવે દરિયો તોલ્યો કેમ જાય.....
સદગુરુ...દરિયો તોલ્યો કેમ જાય...હું તો ભજન કરું ગુરુ તારાં
રાગ દ્વેષ ઈર્ષા ભાન ભુલાવે સંસાર ભ્રમણા થાય.......
સદગુરુ......સંસાર ભ્રમણા થાય......હું તો ભજન કરું ગુરુ તારાં
સંસાર સળગતી હોળીના જેવો સુખ દુઃખનો નહીં પાર....
સદગુરુ....સુખ દુઃખનો નહીં પાર...હું તો ભજન કરું ગુરુ તારાં
આશા તૃષ્ણાનો ઊંડો ઊંડો ખાડો કરોડે ના રે પુરાય....
સદગુરુ....કરોડે ના રે પુરાય.....હું તો ભજન કરું ગુરુ તારાં
સંકલ્પ વિકલ્પથી રહિત થયા વિણ ચુંથારામ નહીં સમજાય.....
સદગુરુ....ચુંથારામ નહીં સમજાય......હું તો ભજન કરું ગુરુ તારાં
(રાગ: સાસરીએ નહીં જાઉં મા મને મહીયરીયાં ઘણાં વાહલાં)
વાસના છે દુઃખકારી જગતમાં વાસના છે દુઃખકારી
વિષયી જાળમાં માનવો ફસાયો
નીકળવાની નહીં બારી જગતમાં વાસના છે દુઃખકારી
વિષયીજનોથી વેગળા રે રહેજ્યો
ચિત્રમાં ચૂક પાડનારી જગતમાં વાસના છે દુઃખકારી
પોતાનો ઉદ્ધાર પોતે જ કરવો
ગુરુ શિક્ષા ઉર ધારી જગતમાં વાસના છે દુઃખકારી
આત્મ વિચારમાં લીન થઇ રહેવું
વૈરાગે મનડાને વારી જગતમાં વાસના છે દુઃખકારી
અજ્ઞાનને લીધે અહંકાર બને છે
મારા તારાની ભૂલ ભારી જગતમાં વાસના છે દુઃખકારી
વિવેક વિચારના ઘરુડે આવી
તૃષ્ણા સમર્પણ હારી જગતમાં વાસના છે દુઃખકારી
ઓમકાર બ્રહ્મનું ચિંતન કરીને
ચુંથારામ ગુરુગમ ન્યારી જગતમાં વાસના છે દુઃખકારી
(રાગ: સંગી વિનાની શી વાતડી - તાળાં ખોલી શું કરીએ)
જ્ઞાની આડંબર ના કરે - સહજ ભાવે ઉદાસી
વાડા ઘેટાં-બકરાં તણા - જ્ઞાની સ્વયં પ્રકાશી
કપુતનો સંગ થોડોય રગડે
સંતપુરુષનો ઉપદેશ બગડે
દૂધમાં છાશનો છાંટો પડે - થાય દૂધની ખરાબી
ભ્રાંતિ મટે તે છાનું કેમ રહે - આવે અમૃત વાણી
મારા તારની અગ્નિમાં સળગે
બીજાની અગ્નિ કેમ કરીને બુઝાવે
ગુણ પ્રગટ્યા વિના જાણવું - જેવાં ઝાકળનાં મોતી
ક્ષણમાં ભાગી જાય ચુંથારામ એ તો જનમના રોગી
(રાગ: પેલા ચિયાના પગે મારું ઝાંઝર રે)
જ્ઞાની ઇન્દ્રિય વગરનું સુખ અનુભવી રહ્યા રે
અજ્ઞાની ઇન્દ્રિયોના સુખમાં ડૂબી ડૂબી રહ્યા રે
જ્ઞાની આખું જગત આત્મા રૂપે જોઈ રહ્યા રે
અજ્ઞાની આખું જગત રાગ દ્વેષ રૂપે જોઈ રહ્યા રે
જ્ઞાની પ્રાપ્ત થયેલ વસ્તુમાં સંતોષ માને છે રે
અજ્ઞાની ઈર્ષા તૃષ્ણા લોભથી હેરાન થાય છે રે
જ્ઞાની આત્મા તીર્થ જ્ઞાન જળમાં સ્નાન કરે રે
ચુંથારામ મોક્ષ સુખને જ્ઞાનીઓ જ જાણી શકે રે
(રાગ: દ્વારિકાથી પ્રભુ આવિયા રે )
જાણી લ્યો આ હળાહર કળીયુગમાં રે
ભક્તિ ભવસાગર તરવાનો ઉપાય છે......જાણી લ્યો આ........
નામના નિશાન જેને મળી ગયા રે
સદગુરુ તારણહાર મારા વા'લા......જાણી લ્યો આ........
નામ ભણ્યો તે સર્વ ભણ્યો રે
સકલ શાસ્ત્ર ને ચાર વેદ મારા વા'લા......જાણી લ્યો આ........
નામ મળે ગુરુ ઘાટથી રે
સંતો તણો ઉપકાર મારા વા'લા......જાણી લ્યો આ........
નામ સમોવડ કોઈ નહીં રે
નામે તર્યા પાષાણ મારા વા'લા......જાણી લ્યો આ........
નામ અનામમાં જઈ ભળે રે
ચુંથારામ નામે તદાકાર મારા વા'લા......જાણી લ્યો આ........
(રાગ: કન્યા છે કાચની પુતળી રે કન્યા બાળ કુંવારી)
વિષયોમાં પ્રેમ જીવનનું એ બંધન મોટું
વિષયોનું મનમાંથી મૂળ કાઢો રે ત્યારે મોક્ષ કહેવાય
નિર્મળ સ્વચ્છ શરીર દિવ્ય હોય
પવિત્ર કર્યોમાં પ્રવૃત્ત રહે ત્યારે મોક્ષ કહેવાય
મનની વાસનાઓથી સંસાર બને છે
જ્ઞાનાગ્નિથી વાસના બળે રે ત્યારે મોક્ષ કહેવાય
સંસારિક ભોગો મિથ્યા કરી માને
સાચી શાંતિ જયારે ચિત્ત ધારે રે ત્યારે મોક્ષ કહેવાય
હ્રદયમાં આત્મ દેવનું ચિંતન કરવું
ચુંથારામ સ્વરૂપે બની રહેવું રે ત્યારે મોક્ષ કહેવાય
(રાગ: ચિયાની બૈયરને હાથે મારી વીંટી રે)
દેહનગરના દરવાજા - દ્વારે દ્વારે તમાશા....જગની બાજી માંડી રે
દરવાજાના ફજેતા.....જગની બાજી માંડી રે
પાંચ કિલ્લા બંધાણા - ચાર ચૌટા ચિતરાણા....જગની બાજી માંડી રે
મનવો જોકર લાલ સર....જગની બાજી માંડી રે
ચાર-પાંચ ફેરિયા લુંટી ખાય - ચાર ચૌદશીયા તાણી જાય....જગની બાજી માંડી રે
કાસલીયાં મોહનજી કારભાર....જગની બાજી માંડી રે
સંત તણું શરણું જો સહાય - સદગુરુને શરણે જાય....જગની બાજી માંડી રે
ચુંથારામ લળી લળી લાગે પાય....જગની બાજી માંડી રે
(રાગ: નવાનગરથી બેસણી મંગાવો.........)
દિલનાં દર્પણ ચોખ્ખાં કરાવો - સોનાના થાળમાં મોતી ભરાવો
નમતા રહો રે નમતા રહો - સંતોને કંઇક પૂછતાં રહો
સેવા કરીને સંતો રિઝવો - દિલનાં દર્પણ ચોખ્ખાં કરાવો
ફૂલના હાર ને ફૂલના ગજરા - કંકુ ચંદનને પીળા ચોખલીયા
પાવલાં પખાળી ચરણામૃત પી જાવો - દિલનાં દર્પણ ચોખ્ખાં કરાવો
દુર્ગુણ ત્યાગ કરો સત્વનો ભંડાર ભરો
ચુંથારામ ઝટ કરી સદગુરુ મેળવો - દિલનાં દર્પણ ચોખ્ખાં કરાવો
(રાગ: લીમડે ઝાઝી લીંબોળી રે હાલક ડોલક થાય)
એક ભમ્મર ગુફામાં રે .......ભયકારો દેખાય
જાણે લક્ષ સૂર્ય ઉગ્યા રે.....પ્રકાશ દેખાય
અણુ અણુ ને પરમાણું - સગળે સ્થુલે દરસાણું
સુત્રાત્માનોઉજીયાળો રે......પ્રકાશ દેખાય
એક નામમાં અનામી રે.........સતસંગે સમજાય
જયારે જ્ઞાની દ્રષ્ટિ ખુલે રે.........અરસ-પરસ દેખાય
જ્યાં જુઓ ત્યાં તેનો તે - સઘરે સ્થુલે એનો એ
આત્મ દ્રષ્ટિથી નિહાળો રે.........પ્રકાશ દેખાય
જેવી પુષ્પમાં સુગંધી રે........સમજણથી જણાય
જેમ કાષ્ટમાં અગ્નિ રે.........ઘર્ષણથી જણાય
ભૂમિને નભ મંડળમાં - પવનમાં ને વૃષ્ટિમાં
ચુંથારામ ગુરુગમથી સમજાશે રે...........પ્રકાશ દેખાય
(રાગ: વાડીમાં રેલા રેલ રીંગણું ચોરી ને ગઈ)
એક નામની નાગરવેલ - વસ્તુમાં વીંટાઈ રહી
શબ્દોની વાણી બનેલ - નાભિમાં નોંધાઈ ગઈ
નાનું-મોટું કોઈ નહિ - અંદર બાહિર થઇ
પાંચે તત્વોથી બનેલ - વસ્તુમાં વીંટાઈ રહી
નામ-રૂપ ગુણ નહીં - ઠંડો ગરમ નહીં
લંબાઈ પહોળાઈ રંગ રેલ - વસ્તુમાં વીંટાઈ રહી
કદ - આકાર નહીં - નજરે દેખાય નહીં
ગગન મંડળમાં વસેલ - વસ્તુમાં વીંટાઈ રહી
રૂપે રૂપે આત્મા - જગત પરમાત્મા
ચુંથારામ સ્વરૂપ સમરેલ - વસ્તુમાં વીંટાઈ રહી
(રાગ: સાંભળ રે છબીલા છૈયા શિખામણ દઉં છું)
જોઈ જોઈ પગલાં ભરજે પ્રાણી પવન ફૂંકાય છે
ડરી ડરી ડગ ભરજે પ્રાણી પવન ફૂંકાય છે
કડવી બોલી ના બોલીએ
કોઈનું દિલ ના દુભાવીયે
નીતિ રીતી ધર્મે ચાલી અહંકાર મુકાય છે - જોઈ જોઈ પગલાં...
નિંદા સ્તુતી ના કરીએ
દુરીજનોથી દુર રહીએ
સત્યની સંગત મેળવવાથી મનના મેલ જાય છે - જોઈ જોઈ પગલાં...
અદકું ઓછું ના તોલીએ
મશ્કરીઓમાં ના બોલીએ
આત્મ ભાવે રહીએ ચુંથારામ સમદ્રષ્ટિ જળવાય છે - જોઈ જોઈ પગલાં...
(રાગ: સુણો સાહેલી વાત સતસંગની રે..)
જેને સ્તુતિ કે નિંદા સમાન છે રે
જે કોઈ રાગ દ્વેષથી ઉપરામ છે રે - તેવા ભક્ત ભગવાનને નમસ્કાર છે રે
આખી જીંદગી સંસારમાં વેડફી રે
બાકી રહે તે કલ્યાણમાં વાપરે રે - તેવા ભક્ત ભગવાનને નમસ્કાર છે રે
ઘેર ગંગા આવી આળસુ નાહવા ના ઊઠે રે
જ્ઞાની વૈતરું મુકીને ઝટ જાગશે રે - તેવા ભક્ત ભગવાનને નમસ્કાર છે રે
જે શ્વાસ શરીરમાં આવ-જા કરે રે
તે આવે કે ના આવે આત્મા ભાવ ભારે રે - તેવા ભક્ત ભગવાનને નમસ્કાર છે રે
આત્મા ઓળખી આનંદ આનંદ કરો રે
ચુંથારામ સારા પુરુષોની સંગત મેળવે રે - તેવા ભક્ત ભગવાનને નમસ્કાર છે રે
(રાગ: મારા માંડવે નાગર વેલ છાયી રે માંડવો....)
મારા ઘટમાં ઘટ ગોવિંદની ગાદી રે શામળો છુપાઈ રહ્યો
ત્રણ ગુણ પર અજબ તમાશા સોહમ સોહમ બોલે રે
હો.....મારી સુરતા સન્મુખ રહી ને ડોલે રે....શામળો છુપાઈ રહ્યો
ત્રિવેણી પર યમુના તીરે કદમ તરું ની છાંયે રે
હો....ગોલકની ગોપી પડદા ખોલે રે....શામળો છુપાઈ રહ્યો
બ્રહ્મ સ્વરૂપે બ્રહ્માકારે નીર-નિરંજન સોહે રે
ચુંથારામના કંઠે આવી બોલે રે....શામળો છુપાઈ રહ્યો
(રાગ: હરે રામ ગોવિંદ ગોપાલા)
શ્રી ગુરુ મહારાજ તમો પર વારી
વારી વારી શ્રી મન મોરારી રે ....... ગુરુ મહારાજ તમો પર વારી
પરબ્રહ્મ રૂપે અવિકારી
જગ જ્યોતિ સ્વરૂપ છબી ન્યારી....... ગુરુ મહારાજ તમો પર વારી
તમે નીર નિરંજન યોગી
તમે બ્રહ્મ સદનના ભોગી....... ગુરુ મહારાજ તમો પર વારી
તમે દુઃખભંજન ગુરુ દાતા
તમે અખંડ પરમ સુખ શાતા....... ગુરુ મહારાજ તમો પર વારી
તમે સત્ય સગુણ સ્વરૂપ
ચુંથારામ દિશો છો અનુપ ....... ગુરુ મહારાજ તમો પર વારી
(રાગ: હાથી જોયો રે હાથી જોયો ...........)
પ્રભુ બેલી રે પ્રભુ બેલી અંત વેળાના પ્રભુ બેલી
મુકે ઠેલી રે મુકે થેલી સ્વાર્થ મટે કે સગાં મુકે ઠેલી
ભૂખ ના જોઈ ને દુઃખ ના જોયું
તળ્યું તળેલું મન મેલી અંત વેળાના પ્રભુ બેલી
તાપના જાણ્યો ને ટાઢ ના જાણી
તન કંપે થર થર વરસાદ હેલી અંત વેળાના પ્રભુ બેલી
ખાડા ખાબોચિયામાં પટકાઈ મરતો
એવી એવી રમતો ભોગવેલી અંત વેળાના પ્રભુ બેલી
હરિ ના ભજીયા ને વિખવાદ વધીયા
નથી તજાતી માયા ચીતરેલી અંત વેળાના પ્રભુ બેલી
ધરમ ના જાણ્યો ને મરમ ના જાણ્યો
ચુંથારામ રહો શીશ ગુરુચરણ મેલી અંત વેળાના પ્રભુ બેલી
(રાગ: હંસલા જાજે ગોકુળિયા ગામમાં)
કાળની ચક્કી ચલંતી કોઈ દેખજ્યો
ઘમ્મર ઘમ્મર ફરતી ને જીવ દાણા દળતી.....કાળની ચક્કી ચલંતી....
આકાશ - ભૂમિ બે પડીયાં ફરે ફૂંદડી
મધ્યમાં માયા રૂપે ફરે માંકડી.....કાળની ચક્કી ચલંતી....
સત્યનો ખીલો સંતો રહ્યા પકડી
ચુંથારામ ગુરુશરણ બાંધી પ્રીતડી.....કાળની ચક્કી ચલંતી....
(રાગ: કન્યા છે કાચની પુતળી રે કન્યા બાળ કુંવારી)
જે સુખ શરૂઆતમાં કષ્ટ જેવું લાગે
પરિણામે અમૃત હોય રે......તે સુખ સાત્વિક કહેવાયે
વે'લા ઊઠી ધાર્મિક ગ્રંથોનું અધ્યયન કરવું
ગુરુ સ્મરણ ઉપદેશ સાંભરવા રે......તે સુખ સાત્વિક કહેવાયે
સ્મરણ મનન નિદિધ્યાસન કરવું
સંતોને શીશ નમાવવું રે......તે સુખ સાત્વિક કહેવાયે
બોધ વચનોનું મંથન કરવું
ચુંથારામ નિજ અનુસરવું રે......તે સુખ સાત્વિક કહેવાયે
(રાગ: મારા માંડવે નાગર વેલ છાઈ રે માંડવો .....)
જેઓ મન કર્મ વચને પ્રભુ પરાયણ રહેશે રે....તેને આત્મજ્ઞાન થાય
એક જ કલાક માળા ફેરવે ત્રેવીસ કલાક રખડે રે
હો...માયાનાં મીઠાં મધ સુખ છોડે રે....તેને આત્મજ્ઞાન થાય
સગાં-વ્હાલાંની ખુશામતમાં ભાવનાં બંધન બાંધે રે
હો...અમુલ્ય સતસંગનો સેવનારો રે....તેને આત્મજ્ઞાન થાય
લોકડીયાંનાં મહેણાં ટેણાં સહન કરતાં શીખે રે
હો...કોઈનું અપમાન કરવું એ પોતાનું માને રે....તેને આત્મજ્ઞાન થાય
સર્વ સ્થુલે વ્યાપી રહેલો સમદ્રષ્ટિમાં દરશે રે
ચુંથારામ જેના ચિતમાં આનદ વરસે રે....તેને આત્મજ્ઞાન થાય
(રાગ: મારો માંડવો રઢીયાળો લીલી પાંદડીએ સોહાવ્યો મારા રાજ)
ઘરના સંસારી વાતાવરણમાં ભજન સાધન થાય
તેમાં ચિતડું વારંવાર રોકાય
રજોગુણની રજ સાધક પર ઊડી ઊડી જાય
તેથી આત્મ જ્ઞાનની પ્રાપ્તિ નવ થાય
સત્વ ગુણોથી સંતોની સોબતમાં જો રહેવાય
લોટ ફાકવો ને હસવું ભસવું કેમ થાય
માનવો શરીરની અંદર મોટો ભયંકર રોગ
તેની આજ્ઞા પ્રમાણે ચાલે સર્વ લોક
બહું બોલવું ગમે, લોકો સારો કહે એવી ઈચ્છાય
ચુંથારામ કહે કલ્યાણ ક્યાંથી થાય
(રાગ: મોનીબેનને સાંકળાં જોઇશે વરરાજા)
તન-મન-ધનના સ્વામી જીવરાજા
સ્વરૂપ ભૂલ્યા એજ ખામી જીવરાજા
દિન-દિન પ્રતિદિન આયુષ્ય ઓછું થાય છે
જો જો ના થાય નામની બદનામી જીવરાજા
લાભ હાની મારું-તારું જીવન પૂરું પાય છે
વૃથા ઉમર કાઢી દુસંગ પામી જીવરાજા
સ્વરૂપ ભૂલ્યા એજ ખામી જીવરાજા
હરિ ભજનમાં આળસને અજ્ઞાન સતાવે
શી વળે થશે ચુંથારામ નામી જીવરાજા
સ્વરૂપ ભૂલ્યા એજ ખામી જીવરાજા
