(રાગ: તારો ભરોસો મને ભરી... ગોવર્ધન ગિરિધારી...)
મેં તો જાણ્યો જગતપતિ ન્યારો... સંતોને ગણો પ્યારો... અમલમાં અવિકારી
નામ નિરંજન નયનોમાં નીરખ્યો... પ્રેમપુરીમાં પ્રગટ પારખ્યો....,
અંગે-અંગમાં ખુમારી.... આનંદની બલિહારી.... અમલમાં અવિકારી
નવસે નવ્વાણું વહેતી નાડી.... બોતેર કોઠા પંદરમી બારી....,
ગુરુગમથી બારી ખોલી.... આનંદે રહ્યો ડોલી.... અમલમાં અવિકારી
સ્વ સ્વરૂપે અનુભવ મળીયો.... નિર્વાણ પદમાં સત્ય ઉચ્ચરીયો....
ચુંથારામ નિજ અભ્યાસે.... અંતર પૂરો ઉલ્લાસ.... અમલમાં અવિકારી
(રાગ: શેરી વળાવી સજ કરાવું ઘેર આવો ને...)
એક અમરા તે પુરનો હંસલો આવ્યો જગપુરમાં....
એને લાગી જગતની લહેરો, હંસો આવ્યો જગપુરમાં.
એને માનવનાં પુદગલ પહેરીયાં, આવ્યો જગપુરમાં...
એણે પીધેલાં દુન્યવી દૂધ, હંસો આવ્યો જગપુરમાં.
એણે કુટુંબમાં મમતા ધરી, આવ્યો જગપુરમાં......
એણે વિસાર્યા અમરલોક, હંસો આવ્યો જગપુરમાં.
એને પાંચ વિષયોએ ઘેરીયો, આવ્યો જગપુરમાં....
પછી બન્યો આશાનો દાસ, હંસો આવ્યો જગપુરમાં.
એણે કર્મોનાં બાંધ્યાં પોટલાં, આવ્યો જગપુરમાં......
પછી, ફર્યો ચોરાસીના ફેર, હંસો આવ્યો જગપુરમાં.
હરિ, ગુરુ સંત જો કૃપા કરે, આવ્યો જગપુરમાં......
ચુંથારામ શરણે પડે સુખ થાય, હંસો આવ્યો જગપુરમાં.
(રાગ: બેની નથી આપણા મોટા ઘરની રીતો......)
વીરા, પંચ વિષયમાં રચ્યા-પચ્યા શીદને ફરો રે.
વીરા, નથી આપણા નિજ ધરમની રીતો, શરીરના ભાવે શીદને ફરો રે.
વીરા, આકૃતિમાં વિકૃતિ તો શીદને કરીએ રે.
વીરા, અંતરયામી ઘરમાં દેખણહારો, શરીરના ભાવે શીદને ફરો રે.
વીરા, નિત્ય-અનિત્ય વિવેક ધરી ચાલીયે રે.
વીરા, દેહદર્શીના દુઃખનો નથી પાર, શરીરના ભાવે શીદને ફરો રે.
વીરા, જ્યાં જુઓ ત્યાં અનામ નામે ઝળકી રહ્યો રે.
ચુંથારામ સુખનો સાગર સતચિત્ત આનંદ માંય, શરીરના ભાવે શીદને ફરો રે.
(રાગ: પોઢ્યા જાગજો રે તમારે દાતણીયાની વેળા...)
હરેક સંતો જાગજો રે દિનકર ઊગ્યો...... અજવાળાં આપણા દેશમાં;
હરેક વસ્તુ વહોરજ્યો રે સાચાં મોતી..... વેરાયાં સામા ચોકમાં;
જ્યાં જુઓ ત્યાં નામે નામ;
અમરાપુરના મોટા ધામ;
હરેક ગુરુના દેશમાં રે નહીં કોઈ નાનું, કે મોટું સમતોલમાં;
બાવન બહારો બોલે છે;
ત્રિવેણીમાં તોલે છે;
હરેક પડદા ખોલજો રે નથી બીજો, સમજાશે ગુરુની શાનમાં;
હદ-બેહદમાં વાસ છે;
અનહદમાં પ્રકાશ છે;
હરેક ચુંથારામ સમજજો રે અક્ષર દેહે, સમજાશે સહુ ને સહેજમાં;
(રાગ: ચંદન ભરી તલાવડી ને મોતીડે બાંધી પાળ રે.....)
ચાલ્યા જીવોભઈ જાત્રાએ ને લીધો પુદગલ વેશ....
હોવ......હોવ.......... લીધો પુદગલ વેશ.......
દેહ નગરમાં ઉતર્યાને ત્યાં કીધો પ્રવેશ.......
પાંચ ભૂતોના પાંચ દીકરાને દીકરે વાળ્યો દાટ....
હોવ......હોવ..........દીકરે વાળ્યો દાટ .......
મારી મચડીને ગોઠવી દીધા મોહ માયાની વાટ......
માયાની ત્રણ છોકરીઓ જે આશા, તૃષ્ણાબાઈ,....
હોવ......હોવ.......... આશા, તૃષ્ણાબાઈ......
ત્રીજી લાલચ લજામણી જે આંઠે રહી છે છુપાઈ......
અષ્ટવક્રની ટુકડીએ રે ઘેર્યો સમરથ વીર....
હોવ......હોવ.......... ઘેર્યો સમરથ વીર.......
નિજ દર્શન સૌ ભૂલી ગયા ને પડ્યા ભવાટવી નીર.......
સુખને માટે ફરી વળ્યા, જ્યાં સુખ ત્યાં ભડકો હોય....
હોવ......હોવ.......... સુખ ત્યાં ભડકો હોય.......
શાંતિનું સ્થાન મળે નહીં ને પસ્તાયો મન માંય.......
ચુંથારામ જો સહેજમાં જો ગુરુ મળે ઘટ માંય....
હોવ......હોવ.......... ગુરુ મળે ઘટ માંય......
અમરધામમાં પહોંચાડી દે અખંડ સુખ છે ત્યાંય......
(રાગ: ભવસાગરથી તારો દયાળુ ભવસાગરથી તારો....)
સમય મળ્યો છે સુધારો સંસારમાં સમય મળ્યો છે સુધારો;
જાગ્યા તો જાણો ઉજીયારો...સંસારમાં સમય મળ્યો છે સુધારો....
સમયને ભૂલ્યો તો જિંદગીથી ડુલ્યો;
સીધો પાટો મૂકી અવળો હાલ્યો;
ઝીલ્યો ના સાચો કિનારો....સંસારમાં સમય મળ્યો છે સુધારો....
મનુષ્ય દેહમાં ઉગારવાનો આરો;
હવે ભૂલ્યો તો ફોગટ જન્મારો;
સંતનો લઈ લ્યો સહારો....સંસારમાં સમય મળ્યો છે સુધારો....
પ્રથમ પહેલા મનોવૃત્તિ વાળો;
કામ, ક્રોધ, મદ, લોભને મારો;
ત્યારે જડે પંથ પ્યારો....સંસારમાં સમય મળ્યો છે સુધારો....
સદગુરુએ મારો સમય સુધાર્યો;
પોતાનો જાણીને પાર ઉતાર્યો;
ચુંથારામ સ્વરૂપે ચિત્ત ધારો....સંસારમાં સમય મળ્યો છે સુધારો....
(રાગ: એક પૈસાની ગુગરી મંગાવો રે....)
એક અમદાવાદી વાદીડો તેડાવો રે...સોના ડુંગરો....
પેલા જગતપુરના ઝેર ઉતારવો રે...સોના ડુંગરો....
એના જાદુની જુગતિ-મુક્તિ લાવો રે...સોના ડુંગરો....
એના નયનકમળમાં નિજ સ્વરૂપ નિહાળો રે...સોના ડુંગરો....
એના શબ્દોમાં વસ્તુનો વિસ્તારો રે...સોના ડુંગરો....
એના નામ જોતાં રૂપ-ગુણથી ન્યારો રે...સોના ડુંગરો....
એતો અલગ ઉભો, અલગ રહીને બોલે રે...સોના ડુંગરો....
ચુંથારામ જગતપુરમાં નહીં કોઈ એના તોલે રે...સોના ડુંગરો....
(રાગ: ખોળજો રે ખારા સમુદ્રમાં મોતી....)
જો...જે રે... તારું મોત ના બગડે....
મોત ના બગડે ઓલ્યા જમડા ના રગડે...જો...જે રે... તારું
લખ ચોરાશી અંતે દેહ મળ્યો છે;
ઝીણી નજરે જોઈ લેજે શું શું રળ્યો છે;
એળે આંટો ગયો છે કે ફેરો ફળ્યો છે...જો...જે રે... તારું
ધાપ મારી ધન બીજા તણું ઓળવેલું;
માની લેજે આખર માટી માંહે મળેલું
આંકી દેવું પડશે અંતે જે-જે ગળેલું...જો...જે રે... તારું
કંચનવર્ણી કાયા તારી રાખમાં રોળાશે;
સગાં ને સબંધી પાછળ ગુણ દોષ ગાશે;
એક દિન હતો નો'તો નક્કી થઇ જાશે...જો...જે રે... તારું
ભલું કોઈનું કર્યું એ છે સાચી કમાણી;
નહીતર તારી જિંદગી થવાની ધૂળ ધાણી;
કડવી મીઠી વાણીએ કિંમત અંકાણી...જો...જે રે... તારું
ભાથું ભવનું બંધો લેજો નામ સ્મરણથી;
ભાગી જશે ભય તને લાગ્યો જે મરણથી;
તરશે ચુંથારામ જીવન નૈયા શામળા શરણથી...જો...જે રે... તારું
(રાગ: સંતો ભક્તિ શ્રવણ પહેલી સાધો રે...)
જેણે સદગુરૂ સંતને સેવ્યા રે, એને મળિયા અમૃત રસના મેવા રે;
અમૃત પીતા તૃષ્ણા સમાય રે, તેને ક્ષુધા મટી સુખ થાય રે;
વાલો મારો છે બૂડતાનો બેલી રે, શ્રદ્ધા વાળાને નહીં મુકે ઠેલી રે;
સાંકળ શ્રદ્ધાની પકડો પહેલી રે, વીરા ત્યાં વરસે આનંદની હેલી રે;
મોતીડાં તો હંસાનો ચારો રે, બગલો ડોળે કાદવને ગાળો રે;
ચુંથારામ આવ્યો તે અવસર સુધારો રે, ફરી નહીં મળે માનવ અવતારો રે;
(રાગ: મને જડતો નથી મારો શ્યામ, શોધું શામળિયો)
આતો સ્મશાનીયો વૈરાગ કહેવાય, કોઈનું ચાલે નહીં;
પા કલાક અરરર થાય, કોઈનું ચાલે નહીં;
કથા સુણી સુણી ને કાન ફૂટ્યા;
પગે નમી-નમી ને કપાળ ફૂટ્યા;
વક્તા સમજાવે અમલ ના થાય, કોઈનું ચાલે નહીં;
ઘણો આચાર પાળું છું એવો ડોળ કરે;
હાંકે કુતરું, બિલાડું માંહી ચાટ્યા કરે;
એતો સગવડીયો ધરમ કહેવાય, કોઈનું ચાલે નહીં;
મોઢે બોલે માયા બધી જુઠી...જુઠી;
થૂંકેલું ગળે પાછો વહેલો ઊઠી
એવો હૈયાનો કઠોર કહેવાય, કોઈનું ચાલે નહીં;
સ્વામી સમજાવે ત્યારે હાજી...હાજી કહે;
શિર હાલે પણ વિચારો તો ઘરના રહે;
સાચો ચેલો લાડીનો કહેવાય, કોઈનું ચાલે નહીં;
જરૂર કરતાં વસ્તુ વધુ ભેગી કરે;
દીન જનો રજળતા ભૂખે મારે;
એ તો બગલો ભગત કહેવાય, કોઈનું ચાલે નહીં;
નારી આંખ બતાવે કે હાજર રહે;
તેની પાસે બળદ નાથ વિનાનો બને;
નારી નચાવે એમ નચાય, કોઈનું ચાલે નહીં;
સાચા વૈરાગવાળા સંતો પહેલા થયા;
સાદા સીધા ગયા જેના નામો રહ્યા;
ચુંથારામ દ્રશ્ય દેખીને હરખાય, કોઈનું ચાલે નહીં;
(રાગ: મારે સાસરીયે જઈ કોઈ કહેજ્યો એટલડું, પ્રીતમજી આણાં......)
જીવ જુવાનીના જોરમાં, પૈસાના તોરમાં,.... ભૂલી ગયો ભગવાનને
તારા મનથી માને કે હું મોટો;
મારી પાસે ક્યાં બુદ્ધિનો તોટો;
રહ્યો ગાફેલને વાળ્યો છે ગોટો લ્યા માનવી.....ભૂલી ગયો ભગવાનને
પડ્યો પાંચ વિષયની પૂંઠમાં;
ખોવા માંડયો આખું જીવન જુઠમાં;
તેથી સાચું ના આવે સમજણમાં લ્યા માનવી.....ભૂલી ગયો ભગવાનને
મન માંકડું ઠેકડા મારતું;
જાય ઉકરડે જરી સંભાળ તું;
ખરું સાધન શું છે ખોળ તું જીવલડા....ભૂલી ગયો ભગવાનને
ભૂંડા વિચારી જો ને પેલો વાયદો;
પ્રભુ નહીં ભૂલું એવો કર્યો વાયદો;
છૂટો થયો ત્યારે પડી ગયો માંદો લ્યા માનવી.....ભૂલી ગયો ભગવાનને
ગણું કહ્યું છે ગાંઠે બાંધ તું;
ચુંથારામ ભ્રમણાને છોડ તું;
સત સાધનની સીડીએ ચઢ તું લ્યા માનવી.....ભૂલી ગયો ભગવાનને
(રાગ: આ દુનિયામાં છે ડંકો રે કોઈ ના આવે સંત તોલે)
જે નુગરા મનના મેલા રે તે સાથ કોણ બોલે,
તે સાથ કોણ બોલે રે...... તે સાથ કોણ બોલે,
આપપણું જો ખોશે , તો મોક્ષ દ્વારો જોશો;
પછી આનંદ આનંદ કરશો રે....... તે સાથ કોણ બોલે,
જેણે આત્મજ્ઞાન ના જાણ્યું, તેણે મિથ્યા તરણું તાણ્યું,
પછી માયાનું દુખ માણ્યું રે......તે સાથ કોણ બોલે,
જો નિજ સ્વરૂપ ભુલાશે, તો અંતે ફજેતી થશે,
તે અધવચથી લુંટાશે રે......... તે સાથ કોણ બોલે,
છે સહુનો આત્મા એક, ના સમજો કાંઈ ભેદ,
જેને એવો નથી વિવેક રે ......... તે સાથ કોણ બોલે,
ચુંથારામ બન્યો છે ગાંડો, ભલે તમે ભાંડો રે,
મોટાઈમાં ચાલે આડો રે.......... તે સાથ કોણ બોલે,
(રાગ: નદી કિનારે નાળીયેરી રે ભાઈ........)
ખરી વસ્તુને ખોળજ્યો રે..... નહીં ખોવાય રે,
સાચી વસ્તુનું શોધન કરો...... નહીં ખોવાય રે,
જુઠાનું જાય જડામૂળ, તે વેરાએ સુખી થશો....નહીં ખોવાય રે,
સત્સંગ સાધન સાર છે રે...... નહીં ખોવાય રે,
સ્મરણ સાધન ટોળે કરો, બેડો પાર થશે......નહીં ખોવાય રે,
અંતર પડદા ખોલી જુઓ, સૌ સમજાશે........નહીં ખોવાય રે,
પ્રભુ વસે તારી પાસ, કે દર્શન દઈ જશે........નહીં ખોવાય રે,
ચુંથારામના ભાવનો ભુદરો........નહીં ખોવાય રે,
તન, મન દઈ તમ શરણે આવ્યો સ્વીકારજો, નહીં ખોવાય રે,
(રાગ: જેણે ભજ્યા જદુરાયા, નર એજ કમાયા)
અભણ હોય તે ભણેલા - ગુરુ સંગે વસેલા....
ગુરુની સેવા તે મીઠડા મેવા - આતમ જ્ઞાને વળેલા - ગુરુ સંગે વસેલા...
છળ કપટ પરનિંદા ત્યજીને - જ્ઞાનની ગોળી ગાળેલા - ગુરુ સંગે વસેલા...
જાસા ના કરે અશુદ્ધ ના બોલે - સાચાના સંગે વળેલા - ગુરુ સંગે વસેલા...
સંતોષ, શાંતિને ગ્રહણ કરીને - સ્વર્ગની સીડી ચઢેલા - ગુરુ સંગે વસેલા...
પ્રેમ લક્ષણા ભક્તિના ચુકે - સંતોને સન્માન કરેલા - ગુરુ સંગે વસેલા...
ભૂખ્યાને ભોજન, તરસ્યા ને પાણી - ગોવિંદ ગુણના ગણેલા - ગુરુ સંગે વસેલા...
ચુંથારામ અભણ, ગુરુ ભણાવે - શિશ અર્પીને શરણે કરેલા - ગુરુ સંગે વસેલા...
(રાગ: મારા મન ગમતા મહારાજ મારે ઘેર આવોને....)
જે કોઈ ગુરુ રટણમાં રહેતા, ભજન તેને પ્યારું લાગે...
કરે ગુરુ સ્મરણ બેઠા બેઠા, ભજન તેને પ્યારું લાગે....
એક આસને સ્થિર ઠરીને બેસે, નીંદ ના કરે જરી....
ગુરુ વચન પર વિશ્વાસ રાખે - જેને નામની નિશાની ખરી - ભજન તેને પ્યારું લાગે....
સમાગમ કરવા તલપી રહે ને કરે શબ્દનો વિવેક....
મેરુ ચળે પણ મન ના ચળે - જેની ટીંટોડા જેવી ટેક - ભજન તેને પ્યારું લાગે....
સંતગુરુને સન્માન કરે, પગે નમે લગાવી માથું....
નમ્યો તે તો સર્વ ને ગમ્યો - તેણે છેવટનું લીધું ભાથું - ભજન તેને પ્યારું લાગે....
ઘરકામ પરવારી, ઝટ કરી ને ભજનમાં આવે વહેલા....
રામ તણો રસ હૃદયમાં ઠરે - પછી બને છે ગાંડા ને ઘેલા - ભજન તેને પ્યારું લાગે....
સહજ સમાધિ જાગ્રતમાં કરે, ને આંખોમાં ઊંઘ ના આવે....
દુરીજન વાતો બીજી કરે - પણ શાણાને તેવું ના ફાવે - ભજન તેને પ્યારું લાગે....
ચુંથારામ ગરજવંત થઇને જાવો ગુરુજીના શરણે....
પ્રેમી પુરુષનું પારખું - જેના સ્નેહ ભરેલ નેણ - ભજન તેને પ્યારું લાગે....
(રાગ: વા'લા વનમાં કેમ લાગી વાર...)
વાગ્યાં વચન ગુરુજીના બાણ - ભલે જાય પ્રાણ - રૂઝાયાં રુઝે નહીં
એવું સ્મરણ આઠે પહોર કીજીએ....
થાય જ્ઞાન દીપક પ્રકાશ - છૂટે સર્વે આશ - રૂઝાયાં રુઝે નહીં
એવો ખટકો લાગ્યો મારા ચિત્તમાં.....
છોડું નહીં એક પલવાર - છૂટે જમ માર - રૂઝાયાં રુઝે નહીં
એવું શાંતિનું સાધન સાધતાં ......
લક્ષ ચોર્યાસી મિથ્યા થાય - બંધન છૂટી જાય - રૂઝાયાં રુઝે નહીં
એ અવિચલ નામ જે આપનું....
તેમાં વિકાર નહીં કેશ માત્ર - ઢીલાં પડ્યાં ગાત્ર - રૂઝાયાં રુઝે નહીં
દાસ ચુંથારામ આપનો જાણી ને.....
પ્રેમ કરી લેજો તમ સાથ - કરો ગુના માફ - રૂઝાયાં રુઝે નહીં
(રાગ: મંદિરમાં આંબો ને આંબલી રે...)
નિજ સ્વરૂપ નીરખી રહો રે...
સદગુરુગમની શાન રે હંસા રાજા......નિજ સ્વરૂપ નીરખી રહો રે...
નિજ પદનો રસ્તો છે પધારો રે....
સ્મરણ સીડીની શાન રે હંસા રાજા......નિજ સ્વરૂપ નીરખી રહો રે...
સ્મરણ વિના સુરતા આંધળી રે.....
ક્યાં જઈને ઠહેરાય રે હંસા રાજા......નિજ સ્વરૂપ નીરખી રહો રે...
સુરતા તો એવી ચાંચવી રે.....
પલ પલ પલટાઈ જાય રે હંસા રાજા......નિજ સ્વરૂપ નીરખી રહો રે...
મનડુ છે એવું મરકટ સમું રે.....
જ્યાં ત્યાં કુદકા ખાવા જાય રે હંસા રાજા......નિજ સ્વરૂપ નીરખી રહો રે...
દાસ ચુંથારામ બોલીયા રે......
ગુરુગમની વાતો તો ન્યારી રે હંસા રાજા......નિજ સ્વરૂપ નીરખી રહો રે...
(રાગ: જાય છે જુવાની તારી જાય છે જુવાની...)
જો જીવડા તું કેમ ડર્યો છે....
પોતે છો સિહ, શાને અજામાં ભળ્યો છે...જો જીવડા તું.....
શસ્ત્રો છેડે નહીં, અગ્નિ બાળે નહીં.....
એવો અમર, માયા પંથે ફસ્યો છે...જો જોવડા તું.....
કસ્તુરી મૃગની નાભી વસે છે.....
શોધન કરતાં કયા ઠામે ઠર્યો છે....જો જીવડા તું....
સુક્રિત કમાઈ, આ દેહ મળ્યો છે.....
હવે થી ભૂતો માં શાને ભળ્યો છે......જો જીવડા તું.....
ચેતીશ નહીતો ચુકી જવાનો.....
મનુષ્યનો દેહ મળ્યો, તારો દહાડો વળ્યો છે......જો જીવડા તું......
સમજ્યા તે નર મૌન રહ્યા છે.....
ચુંથારામ ગુરુગમ જ્ઞાને ગળ્યા છે......જો જીવડા તું....
(રાગ: સર્વે સગાં બદ્રીપતીને સાંભળો રે.........)
પહેલી ભૂમિકા શુભ ઈચ્છા કહેવાય રે...
મનમાં સ્ફુરણ બ્રહ્મ જાણવાનું થાય રે....
જપ, તપ, તીરથ, વ્રત, નિયમ દિલ રખાય રે.....
સંસાર ઉપર અરુચિ વર્તાય રે.....
બીજી ભૂમિકા શુભ વિચારણા થાય રે......
શ્રવણ, મનન ને નિદિધ્યાસન કહેવાય રે....
થોડે થોડે શરીરભાવ છોડાય રે......
ટેક પ્રમાણે અનુષ્ઠાન ઉજવાય રે.....
ત્રીજી ભૂમિકા તું મનસા કહેવાય રે......
સદબુધ્ધિએ બ્રહ્મની ભાવના થાય રે.....
ચોથી ભૂમિકા સત્વાપતિ કહેવાય રે.....
સાક્ષાત્કારનો ક્ષણિક ભાવ સ્ફૂરાય રે.....
પાંચમી ભૂમિકા અસંશક્તિ કહેવાય રે.....
સંવિકલ્પમાં નિર્વિકલ્પ અનુભવ થાય રે....
પદાર્થ ભાવના છઠ્ઠી ભૂમિકા કહેવાય રે....
નિર્વિકલ્પ રહે પણ જાગૃત અવસ્થા થાય રે.....
સાતમી ભૂમિકા તુર્યાગા કહેવાય રે.....
તે અવસ્થામાં દેહનું ભાન ભૂલાય રે.....
વઢાય, કપાય તોય સુખ દુઃખ ભાન ભૂલાય રે....
ચુંથારામ દેહનું પ્રારબ્ધ પૂરું થાય રે....
(રાગ: જમો...જમોને જુગદાધાર જુગતે જમાડું રે...)
વા'લો વિશ્વના પોષણહાર....... હું શું જમાડું રે...
જે જમે તે હરિ અવતાર..... રંગે રમાડું રે....
વા'લો નહીં નજીક નહીં દુર..... હું શું જમાડું રે...
ઠાંસી ઠાંસી ભર્યો ભરપુર..... રંગે રમાડું રે....
વા'લો શસ્ત્રોથી ના રે છેદાય......હું શું જમાડું રે...
જો છેદાય તો ખલિત કહેવાય......રંગે રમાડું રે....
વા'લો અગ્નિથી ના રે બળાય......હું શું જમાડું રે...
ના પલળે કે ના રે શોષાય......રંગે રમાડું રે......
જેની ઉત્ત્પત્તિ કે પ્રલય નહીં......હું શું જમાડું રે...
સર્વે જીવોના જીવન સહી......રંગે રમાડું રે......
ચુંથારામની ભાગી ભૂખ......હું શું જમાડું રે...
થયાં દર્શનતો શાંતિ સુખ......રંગે રમાડું રે......
