(રાગ: મારો માંડવો રઢીયાળો લીલી પાંદડીએ સજાવો......)
એક ભર્મે ભૂલેલા જીવને સંતો સમજાવે કરી પ્યાર........
તો...એ મુરખો સમજે નહિ રે લગાર......
ત્રીવીધીના તપો માંહે દીઠો માયાનો માર.........
રસાસ્વાદે મચ્છ બન્યો તદાકાર.....
ભવસાગરના ઊંડા ખદબદતા કુવાની પડથાર........
ભમર બનીયો સુંઘી કુવાની વરાળ.......
ભાન ભૂલ્યો ને અવસાન આવીને ઉભું છે બહાર.....
ચુંથારામ સમરો સદગુરુ કરશે બહાર.....
No comments:
Post a Comment