(રાગ: મારા આંગણે ખજુરીનો છોડ....)
મેં તો જાણી પ્રારબ્ધની વાત.......નહીં બોલું, નહીં બોલું
મારા કર્મે મળેલો સંગાથ.......નહીં બોલું, નહીં બોલું
લેણું ચૂકવવાનો બની ગયો મેળ
જેવા હતા તેવા આવ્યા, પુદગલનો ફેર
મારી પૂર્વની કરેલી ખેડ.......નહીં બોલું, નહીં બોલું
દમદાટી થાય તીખી નજરનો તાવ
સ્વાર્થ સધાઈ ગયો, હવે શેનો ભાવ
મારા મનમાં સમજી રહું છું અલબેલડા.......નહીં બોલું, નહીં બોલું
ચુંથા શાનો કરે સંતાપ.......નહીં બોલું, નહીં બોલું
No comments:
Post a Comment