વિચાર

હો ભાઈ કાચી માટીની કયા બની રે
પંચ ભૂતોનો સાથ સ્મરણ કરોને સીતા રામનું રે
હો ભાઈ બ્રહ્મ ભર્યો છે ત્રિલોકમાં રે
અચેત ચેતન થઇ જાય સ્મરણ કરોને સીતા રામનું રે
હો ભાઈ માયા બજારોમાં મ્હાલતા રે
ભાસ ભ્રમણાઓ થાય સ્મરણ કરોને સીતા રામ્નુંમ રે
હો ભાઈ સત્સંગ સાધન સાચવી રે
સાધો શબ્દ નિશાન સ્મરણ કરોને સીતા રામનું રે

સદગુરુ સેવે સુખ થાયે

સોમે તો સદગુરુજી મળીયા, કે તાપ ત્રિવિધ તણા ટળીયા

વર્ષ્યા મેઘ વચનામૃત ઝરીયા, કે સદગુરુ સેવે સુખ થાયે

મંગળવારે મંગળ પદ નિરખ્યાં, કે રૂપ ગુણ સમજાતાં મન હરખ્યાં

નામે તો ઇશ્વર પદ પરખ્યાં, કે સદગુરુ સેવે સુખ થાયે

બુધે પેલી બુદ્ધી બળ મોટુ, કે સમજાયુ સારુ ને ખોટુ

કે સમ થયુ નાનું ને મોટુ કે સદગુરુ સેવે સુખ થાયે

ગુરૂવારે ગુરૂજી ઘેર આવ્યા, આપી દિક્ષા અલખ ઓળખાવ્યા

કે નિરાકાર નજરે નિરખાવ્યા, કે સદગુરુ સેવે સુખ થાયે

શુક્રવારે સુક્રિત સુધરીયાં, ગુરુજીના વચને હું પદ ગળીયાં

કે મનમાં નિજ સ્વરૂપ ઠરીયાં કે સદગુરુ સેવે સુખ થાયે

શનિવારે શનિપાતો ટળીયાં, મળ્યા મને આનંદના દરિયા

કે બ્રહ્મસ્વરૂપમાં જઇ ભળીયાં, કે સદગુરુ સેવે સુખ થાયે

રવિવારે રથે સુરજ શોભે, સુરતાના મનડા ત્યાં લોપે

વિવાહ કિધા સદગુરૂજી શોભે,કે સદગુરુ સેવે સુખ થાયે

સાતે વારે સમજણમાં ધરતાં, કર ગુરૂ છગનરામ શિર ધરતાં

કે પરાંણ વાર નહિં ભવજળ તરતાં, કે સદગુરુ સેવે સુખ થાયે

રચયિતાઃ

પલાભાઇ ચુંથાભાઇ પટેલ

જંગ જામ્યો

જંગ જામ્યો રે જીવાભાઇ વિરા જંગ જામ્યો

તમને સંશયો સતાવે જીવા જંગ જામ્યો

તાપ ત્રિવિધના તપાવે જીવા જંગ જામ્યો

કાયા કર્મોની બંધાઇ જીવા જંગ જામ્યો

માયા સંચિતે સંધાઇ જીવા જંગ જામ્યો

મનથી મારૂ માની લીધું જીવા જંગ જામ્યો

આશા તૃષ્ણાએ અથડાયા જીવા જંગ જામ્યો

લોભ લાલચે લપટાયા જીવા જંગ જામ્યો

માન મોટપમાં મરડાયા જીવા જંગ જામ્યો

પરની પંચાતે ખરડાયા જીવા જંગ જામ્યો

ભજન સતસંગમાં શરમાયા જીવા જંગ જામ્યો

તમને સંતો સત સમજાવે જીવા જંગ જામ્યો

માર્ગ મુક્તિનો બતાવે જીવા જંગ જામ્યો

ગુરુ છગન પરહિતકારી જીવા જંગ જામ્યો

પરાંણ પલમાં ખોલે બારી જીવા જંગ જામ્યો

રચયિતાઃ

પલાભાઇ ચુંથાભાઇ પટેલ

ડાહ્યાંના દિલમાં દુઃખ લાગે

સમજુને શિખ શું દઇએ ડાહ્યાંના દિલમાં દુઃખ લાગેરે

નિર્લેપ વાણી ઉચ્ચરીએ ડાહ્યાંના દિલમાં દુઃખ લાગે રે

ગુણોથી પર ગુણાતિત કહેવાય

નયનોમાં નિજ સ્વરૂપ ઓળખાય

અરૂપને રૂપમાં શું લઇએ ડાહ્યાંના દિલમાં દુઃખ લાગે રે

મોહે ભરેલાં દ્રશ્યો દેખાય

ઝાકળ જળ જેમ ઊડીરે જાય

ચુંથારામ જગ ભ્રહ્મ ભળાય ડાહ્યાંના દિલમાં દુઃખ લાગે રે

ધાર્યું ધૂળ થઇ જાય

પોતે પોતાની પિછાણ કર્યા વિના આયુષ્ય એળે જાય

અરે રે જીવ આયુષ્ય એળે જાય

ઘડી પલકની ખબર નહીં કે ક્યારે તેડુ થાય

સર્પ મુખમાં મેડક બોલે, માખી પકડવા ત્રાટક જોડે

અણધાર્યો જ્યાં પડે તબાકો ધાર્યું ધૂળ થઇ જાય

અરે રે જીવ ધાર્યું ધૂળ થઇ જાય

ઘડી પલકની ખબર નહીં કે ક્યારે તેડુ થાય

વગર ભણે વાદીની વિદ્યા, મણી ખોરંતા ફણીધર ભેટ્યા

ભોરીંગ રાફડે પગ રોપ્યા તો ઊંધુ ચત્તુ થઇ જાય

અરે રે જીવ ઊંધુ ચત્તુ થઇ જાય

ઘડી પલકની ખબર નહીં કે ક્યારે તેડુ થાય

આત્મરામ રસાયણ ગોળી, પચ્યા વિણ સૌ વાત અધુરી

ચુંથારામ સદ્‍ગુરૂગમ હોય તો પાર બેડો થઇ જાય

અરે રે જીવ પાર બેડો થઇ જાય

ઘડી પલકની ખબર નહીં કે ક્યારે તેડુ થાય