ગોથાં ખાધાં રે ઘણા ભવનાં

(રાગ: કઢૈયામાં શેવો ઓસાવી .......)

ગોથાં ખાધાં રે ગણા ભવનાં ચિંતાને ડુંગર જઈ ચઢ્યો રે 

ભાન ભૂલ્યો કે હું કોણ ભજન વિના ભાવ ભટક્યો રે 

જાળવી જાણી નહિ જાત કલેશ દુર નવ કર્યો રે 

કાયા દમી ને કલેશ વહોરીયો સમજણ તો દુર રહી રે 

ઝીણાં ઝીણાં જીવડાંને જાળવે કહેશે કે કલ્યાણ કરીએ રે 

તીર તાકે માણસનાં તુંબડાં ઈર્ષા અગ્નિ ઝળહળે રે 

ગળાં રહેશીને ભેગું કરીયું ના ખર્ચે ના વાપરે રે 

પાપનો બાંધીને બાચકો નર્ક પંથે જઈ રહ્યો રે 

પરપંચે પટલાઈ ડોળવા ઊંધું બોલે જાણી જોઈને રે 

લાંચો ખાધના લાલચુ ચોરાશીમાં ડૂબી મરે રે

હરિનું ભજન કરી હારિયો કહેશે કે નવરાશ નથી રે 

રખડવું રઝળવું ગામમાં ઉંમર આખી ખોઈ નાખી રે 

ઠઠ્ઠા બાજીમાં છે ઠાવકા બહેકેલા બોલે તાણી તાણી રે 

કહે ચુંથારામ શી ગત થશે લેવાશે લેખાં પળપળનાં રે